درودها بر شما، یکی از رویه هایی که جهت شاگردانم از آن بهره می برم، تغییر نوع استرس ایجاد شده در تمرین، روی عضلات ایشان می باشد. فرض بفرمایید که فرد، با یکسری تکنیک های شدت مضاعف، دو هفته به تمرین پرداخته و به نوعی بدن را دچار یکسری استرس مکانیکی کرده است، رنج تکرارها را پایین، در حدود ۶ الی ۱۰ حفظ کرده و از تکنیک هایی همچون کمکی، فشار منفی و مواردی از این دست بهره برده، یعنی به این شکل، عضلات درگیر را، دچار استرس مکانیکی نموده است. بدن ایشان، بر حسب سابقه تمرینی که دارند، به تمرین واکنش داده، بعد از ۲ الی ۴ جلسه که یک چنین تمرینی را پشت سر می گذارند، چندان مثل جلسه اول، واکنش مثبت، مثل افزایش دم عضلانی و کوفتگی بعد از تمرین را، به نمایش نمی گذارد، اینجا است که دو روند را دنبال می کنم.
روند اول که یا یکی دو هفته، تعداد ست ها را در حد بسیار اندک افزایش می دهم، بجایش تکنیک ها را حذف کرده و فرد را تنها با ست های استاندارد به ناتوانی در تمرین می رسانم و یا اینکه، روند دوم را در پیش می گیرم، به ایجاد استرس متابولیکی جهت عضلات ایشان، می پردازم، استراحت بین ست ها را به حداقل، در برخی از اوقات به ۱۰ الی ۱۵ ثانیه می رسانم، دامنه اجرای تکرارهای را بین ۱۲ الی ۲۰ حفظ می کنم و برخی اوقات از تکنیک تکرارهای فوق آهسته، بهره می برم.
ادامه دارد…
برقرار باشید.
مهران موسوی پور
سفارش برنامه تمرینی و برنامه غذایی:
۰۹۱۳۳۰۶۹۳۵۰
