پیچیدگی تغذیه!؟ – بخش بیست و ششم

درودها بر شما، خدمت عزیزانی که اصطلاحا دارای بدن اکتومورف یا لاغرپیکر هستند، به شخصه به صورت جداگانه، بارها در ارتباط با چه بحث تمرین و چه تغذیه، به نوشتار پرداخته ام، اینجا نیز به برخی از آنها می پردازم. به صورت کلی، این عزیزان، ایجاد احساس گرسنگی، برایشان همچون یک سم عمل می کند، بدن این عزیزان، دارای سرعت سوخت وساز بالایی است، لذا در شرایطی که فاصله بین دو وعده غذایی، معمولا از سه چهار ساعت می گذرد، احساس گرسنگی به سراغشان می آیند، بدن هم که سراغ راحت ترین منبع در دسترس خواهد رفت، یعنی گلیکوژن ذخیره در کبد و عضلات و خود بافت عضلانی، به سراغ چربی ها هم اگر بخواهد برود که این عزیزان، چربی چندانی برای سوزاندن ندارند، لذا به راحتی بافت عضلانی از دست می رود.
به شخصه، شاگردان لاغر پیکری دارم که به این عزیزان همیشه توصیه کرده ام، تا جای ممکن بین وعده های غذایی خود، حداکثر سه ساعت فاصله قرار دهند و بیشتر از این زمان، سعی کنند فاصله بین وعده ها، قرار نگیرد.

وعده غذایی حتما قرار نیست که یک وعده پر و پیمان زرشک پلو با مرغ باشد، می تواند ترکیب ۲۵۰ سی سی شیر با چربی متوسط به علاوه نیم تا یک سروینگ از یک مکمل ویت گینر باشد، می تواند یک مشت بادام زمینی بعلاوه یک پیاله ماست با چربی متوسط باشد، می تواند یک عدد سیب، پرتقال بعلاوه دو سه عدد تخم مرغ آبپز باشد و مواردی این چنینی…

ادامه دارد…
شاد باشید.
مهران موسوی پور
سفارش برنامه تمرینی و برنامه غذایی:
 ۰۹۱۳۳۰۶۹۳۵۰

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *