درودها بر شما، در گذشته نیز عرض کرده ام، زمانی که ورزشکاران پرورش اندام به صورت گسترده از رویه تمرینی فول بادی بهره می بردند و خبری از تمرینات به شکل اسپلیت یا همان تقسیم کردن گروه های عضلانی به بخش های مختلف، نبود، به نوعی خبری هم از این حجم مصرف داروهای نیروزا که امروزه به وفور مورد سو استفاده قرار می گیرند نیز، نبود.
با معرفی این مواد به دنیای ورزش، رفته رفته، افراد متوجه شدند که می توانند به کمک این داروها، تمرینی طولانی تر با حجم و فرکانس بیشتر را بدون گرفتار شدن در تله تمرین زدگی، پشت سر بگذارند و در عین حال و به صورت همزمان هم از حجم بافت چربی خود کاسته و هم بر وزن توده عضلانی خود، بی افزایند، این شد که دیگر کمتر کسی به دنبال تمرینات نفس گیر فول بادی رفته که می توانست یک شرایط به شدت آنابولیزان را در بدن ورزشکار، ایجاد نماید.
رگ پارک، از نام های سرشناس استفاده از رویه فول بادی بود و به نوعی الگوی ورزشی شواتزنگر، به حساب می آمد، ولیکن آرنولد از اولین ورزشکارانی بود که به صورت گسترده از داروی دیانابول و نمونه های اولیه هورمون رشد انسانی بهره می برد، به همین ترتیب بود که می توانست هر گروه عضلانی را سه بار در هفته، هر بار به مدت سه ساعت برای هر جلسه تمرینی، بکار گیرد. از سوی دیگر کمتر فردی از بارها پشت سر گذاشتن عمل قلب توسط شواتزنگر که ناشی از همان سوء استفاده از داروها می باشد، آگاه است.
ادامه دارد…
برقرار باشید.
مهران موسوی پور
