درودها بر شما، وقتی بر سابقه تمرینات بدنسازی شما، آنهم در طی این سالها به صورت اصولی در کنار تغذیه و استراحتی حساب شده، افزوده می شود، قاعدتا، بر حجم توده عضلانی شما نیز افزوده شده و سن شما هم بالا رفته است. فرضا شما دارای ۱۰ سال سابقه تمرینی هستید و ۴۰ سال نیز سن دارید، پس نسبت به ده سال قبل، دارای مقدار حجم عضلانی بیشتری بوده و همچنین به علت بالاتر رفتن سن شما، قدری از سرعت ریکاوری شما، کاسته شده است.
ده سال قبل، پس از هر جلسه تمرینی، فرضا تمرینی بر روی گروه عضلانی بازو، بدن شما می بایستی بازوانی به قطر ۳۰ سانتیمتر را ریکاوری می کرده، حالا پس از این ده سال، می بایستی از پس ریکاوری بازوانی به قطر ۴۵ سانتیمتر، برآید. ده سال پیش شما یک مبتدی محسوب می شدید که از تکنیک های شدت دهنده، فوقش سوپرست را می شناختید و چند تکرار کمکی که آنها را نیز نمی توانستید به درستی اجرا نمایید چرا که دارای ارتباط ذهنی عضلانی امروز خود نبودید و نمی توانستید عمق فیبر عضلانی را به ناتوانی و چه بسا فراتر از آن، برسانید، ولیکن امروز، یک ست تمرینی شما، جای سه ست دیروز را گرفته و می توانید در یک ست، آن چنان فشار خرد کننده را به عضلات درگیر وارد آورید که دیروز در طی حتی یک جلسه تمرینی، برایتان مقدور نبوده است.
با همه این تفاسیر، شما به نوعی، نسبت به گذشته، در خصوص سرعت ریکاوری کردن عضلات، دارای محدودیت های شده اید که می بایستی با آن، هوشمندانه رفتار نمایید.
ادامه دارد…
موفق و سربلند باشید.
مهران موسوی پور
