درود بر شما، مورد دیگری که در خصوص ورزش با رویه هوازی وجود دارد، عدم اعمال شدتی کافی از جانب ورزشکار مربوطه در تمرین می باشد. برای مثال شاید شما افرادی را دیده باشید که بتوانند مدتی طولانی، به رکاب زدن بر روی دوچرخه ثابت بپردازند، در حین آن نیز با اطرافیان گپی زده، در اینستاگرام لایوی گذاشته، تماس تلفنی ای برقرار کرده و از این جور چیزی های مرسوم ….
خوب این دیگر ورزش نیست، چه برسد یک هوازی یا یک تمرین قلبی عروقی، این تنها اتلاف وقت است. بارها به عزیزان عرض کرده ام، شدت ورزش هوازی شما بایستی آنقدر باشد که شما به سختی بتوانید، با اطرافیان خود صحبت کنید، یعنی آنقدر در حال نفس نفس زدن باشید که دیگر مجالی برای کار دیگری، جز همین ورزش، باقی نمانده باشد.
در این حالت که شما یک چنین شدتی را اعمال می کنید، که از نظر تئوری، به آن ۸۰ درصد از ماکزیمم ضربان قلب مناسب سن شما، می گویند، به جهت اعمال یک ورزش قلبی عروقی ماثر، واقعا آن اتفاق های مفیدی که بایستی این رویه ورزشی، آنها را بنیاد نهد، رخ می دهد.
در این شرایط، ماهیچه های قلبی شما تقویت شده، در صورت وجود موارد لازم از جانب رویه تغذیه شما، به جهت کاهش بافت چربی، وزن توده چربی شما کاهش یافته و سلامت عمومی بدن شما، افزایش می یابد. همانطور هم که عرض کردم، حتما هم قرار نیست شما یک دورچه ثابت، تردمیل یا ابزاری این چنینی داشته باشید، می شود به راحتی با اجرای ترکیبی از حرکت بارپی، بارفیکس و طناب زدن، یک کولاکی از هوازی پر شدت را ایجاد کرد.
ادامه دارد…
موفق باشید.
مهران موسوی پور
