کم توجهی، نسبت به منبع اصلی انرژی – بخش اول

درود بر شما، خیلی از عزیزان، در خصوص مصرف مقدار پروتئین روزانه خود آنچنان دارای وسواسی هستند، که از موارد دیگر درشت مغذی ها، غافل می شوند. برای مثال اصلا اهمیتی به رویه استفاده صحیح مواد قندی یا همان کربوهیدراتها و یا درشت مغذی چربی، نمی دهند.

فرض بفرمایید شما قصد یک تمرین تمام عیار با استفاده از انواع و اقسام تکنیکهای شدت مضاعف را، دارید. خوب این تمرین مسلما نیاز به انرژی دارد، بدن آدمی هم منبع اولیه تامین انرژی اش، مواد قندی یا همان کربوهیدرات ها می باشد. فرضا شما ۲ ساعت قبل از تمرینتان ۱۰ عدد سفیده تخم مرغ آبپز میل کرده اید، سرعت هضم و جذب این ماده غذایی نیز تقریبا بالا است، منتها کالری ای که به بدن شما وارد شده است، از منبعی پروتئینی می باشد، که بایستی بدن آن را به قند تبدیل نموده و به عنوان سوخت مصرف نماید، این خود یک اشکال کار بوده و روند سوخت رسانی برای آن تمرین بالقوه را می تواند با اختلال، روبرو سازد، مثلا در تمرین شما احساس ضعف نموده و دچار کمبود انرژی شوید.

البته این احساس ضعف می تواند دلایل بسیار متنوعی داشته باشد که جدای از این مطلب است. عاقلانه ترین امر جهت تامین سوخت اصلی، برای یک چنین تمرینی، استفاده از کربوهیدراتهای اصطلاحا کمپلکس با سرعت جذب آهسته یا همان عدد نمایه قندی یا ضریب گلیسمیک زیر عدد ۵۰، می باشد.

برای مثال، استفاده از کمی خشکبارهایی مانند بادام زمینی، گردو، پسته، نخودچی و مواردی از این دست، که البته بدون نمک و بو نداده باشند، کولاکی از انرژی را برایتان در تمرین، ایجاد خواهند نمود. این مواد ضمنا دارای درصد بالایی پروتئین و البته چربی نیز هستند که در مجموع می بایستی کالری آنها نیز در عدد کل کالری دریافتی روزانه شما، محاسبه گردد.

ادامه دارد…..
موفق باشید.
سید مهران موسوی پور

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *