درود بر شما، اکثر عزیزانی که به گونه ای مشتاقانه به ورزش پرورش اندام، بصورتی مستمر می پردازند، دارای یکی دو گروه و شاید هم بیشتر، از عضلاتی هستند که نسبت به دیگر گروه های عضلانی شان، دارای سرعت رشد و پیشرفتی کند تر بوده و به شکلی ضعیف تر می باشند.
برای مثال ممکن است عزیز ورزشکارای دارای ضعف در عضلات ساق پا، سرشانه، بازوان و غیره باشد. در اکثر مواقع، مربیان و ورزشکاران مربوطه، تمرکز خود را با تعداد ست هایی بالا، و یا انواع تکنیک های شدت دهنده و اشکال مختلف دیگری از شدت بخشیدن به بار اعمال شده به عضلات مورد نظرشان، بر رفع این ضعف، قرار می دهند. در بیشتر مواقع نیز، نتیجه آنچنان که مورد انتظار نیز هست، رخ نمی دهد.
مایک منتزر، در سالهای دور، مبحثی را به نام تاثیرات غیر مستقیم حرکات، مطرح نموده است. برای مثال ایشان، شاگردی را مثال می زند که دارای عضلات ساق پای ضعیفی بوده و به ایشان جهت رفع این ضعف مراجعه می کنند و یا موردی مشابه که در آن ورزشکار مربوطه ضمن داشتن در مجموع عضلاتی ورزیده، دارای گردنی بسیار باریک بوده اند.
ایشان به این افراد پیشنهاد می کنند که به جای تمرکز مستقیم بر روی این عضلات، توان خود را بر اجرای حرکاتی قرار دهند که عضلات نزدیک به این عضلات ضعیف را، تمرین می دهند، برای مثال در مورد ساق پا، به ورزشکار پیشنها می کند که بر روی اجرای پرس پاهایی پر شدت و اسکوات هایی شدید، همت گمارند و یا موردی دیگر که فرد دارای عضلات گردن ضعیفی هستند، پیشنهاد اجرای ددلیفت هایی سنگین و پر شدت و حرکت شراگ را ارائه می نمایند.
پس از مدتی، هر دو ورزشکار در بخشهای ضعیف، پیشرفت چشمگیری را مشاهده می کنند…..
حالا دلیل اصلی چیست، در روزهای آینده به آن خواهم پرداخت.
ادامه دارد…
برقرار باشید.
سید مهران موسوی پور
