درودها بر شما، این ورزشکار ما که شرح ماجرای ایشان در پست بخش قبلی، خدمتتان ارائه شد، بهتر بود ضمن اینکه به درستی و حساب شده به یک رژیم غذایی متناسب با نیازش، پایبند باشد که پایه و اساس این رژیم را مواد غذایی مرسوم تشکیل داده اند، در کنارش و صد البته در صورت نیاز، به استفاده از مکمل های غذایی، بپردازد.
فرضا یک ورزشکار با سابقه و داشتن فرضا ۱۰۰ کیلوگرم وزن آن هم با درصد چربی تک رقمی، جهت تامین پروتئین روزانه، ممکن است اگر تنها بخواهد بر مواد غذایی مرسوم تکیه نماید، حجم غذای مورد نیاز بسیار زیاد شده و تهیه و آماده سازی آن نیز خود ماجرایی داشته باشد، لذا ایشان می توانند در وعده هایی همانند صبح ناشتا، بلافاصله پس از تمرین و قبل از خواب، از ترکیبی شامل پروتئین وی و کازئین، بهره ببرند و بخشی از نیاز روزانه شان را به این ترتیب، تامین نمایند.
برای مثال در وعده صبح ناشتا به دلیل سرعت بخشیدن به روند آنابولیسم و سنتز پروتئین، ترکیب مربوطه شامل مجموعا ۵۰ گرم پروتئین باشد که ۶۰ درصد آن را وی و ۴۰ درصد مابقی را کازئین تشکیل بدهد، یعنی خود ایشان هر دو مکمل را جداگانه تهیه فرموده و با یک دیگر، متناسب با وعده مربوطه ترکیب نموده و مصرف نمایند. برای وعده بعد از تمرین روند به صورت نصف نصف باشد و در زمان قبل خواب، ۶۰ درصد پروتئین به کازئین اختصاص داده شود و مابقی از وی تامین گردد.
اگر چه با توجه به اکثر نوشتارهای علمی مورد استفاده در این ورزش، رنج ایمن دریافت پروتئین به صورت نسبی از فردی به فرد دیگر می تواند بین ۱٫۶ الی ۲٫۲ گرم پروتئین به هر کیلوگرم وزن بدن باشد که ورزشکار مربوطه می بایستی متناسب با ژنتیک و نیازهای منحصر به فرد بدن خود، پس از تنظیم برنامه غذایی به شکل مرسوم، درصورت وجود نیازی فراتر از همین مواد غذایی معمولی، به سراغ مکمل های مورد نیاز، برود.
سربلند باشید.
ادامه دارد….
مهران موسو یپور
