درودها بر شما، فردی که قصد دارد به سراغ تمرینات با شدت مضاعف بیاید، در ابتدا بایستی با اصول ایجاد ناتوانی، به درستی آشنا شده باشد، یعنی هم تئوری آن را درک کرده باشد و هم تا حدودی به صورتی عملی، در تمرینات مرسوم با ست های استاندارد، آن را تجربه کرده باشد. با تکنیک های مرسوم استفاده شده، همچون سوپرست های پیش خستگی، تکرارهای اجباری و کمکی، تکنیک فشار منفی، انقباض های ایزومتریک، تکرارهای دامنه نیمه و یک چهارم و از این گونه روندها، آشنایی لازم را یافته باشد. در بدو امر، به درستی به توسعه ارتباط ذهنی عضلانی، پرداخته باشد، یعنی به گونه ای باشد که در تمرین زیربغل، عضلات هدف دچار خستگی، کوفته شدن و ناتوانی شوند نه عضلات ساعد و دوسربازویی و یا در تمرین سینه، عضلات سینه به ناتوانی برسند نه عضلات سه سربازویی و بخش جلویی سرشانه ها.
ایشان باید محدودیت های بدن خودش را بشناسد، نسبت به استرس وارد شده توسط این روندهای شدید بر سیستم عصبی، آگاه باشد، متوجه باشد که هر کدام از این سیستم ها، قدرت ریکاوری عضلات را بعد از جلسه تمرینی به چالش می کشد و از آن فراتر، همان سیستم عصبی است که به استراحت نیاز خواهد داشت، این موضوع را قشنگ درک کرده باشد که نبایستی به صورت مداوم از این تکنیک ها استفاده کرد، چرا که بدن در یک جایی دیگر به تمرین پاسخ مثبت نشان نخواهد داد و از این دست موارد.
ادامه دارد…
برقرار باشید.
مهران موسوی پور
سفارش برنامه تمرینی و برنامه غذایی:
۰۹۱۳۳۰۶۹۳۵۰
