درودها بر شما، در گذشته نیز خدمتتان عرض کرده ام، یکی از بهترین روش ها که بتوانید تشخیص دهید، فرضا چه رویه تمرینی، تغذیه ای و مقدار استراحتی برای شخص شما مناسب است، رجوع به نوع احساس و به زبان ساده غریزه بوده که ببینید فرضا حال و هوای شما در ابتدای جلسه تمرینی چطور است، افزایش و یا کاهش مقدار دریافتی از یک درشت مغزی (کربوهیدرات های، پروتئین ها و یا چربی ها)، چه پاسخ احساسی در بدن شما ایجاد می کند و مواردی از این دست.
ممکن است در برنامه تمرینی شما، برای عضلات پایین تنه، چهارسر، همسترینگ و ساق پا، مجموعا ۲۰ ست در نظر گرفته شده باشد، از بین این تعداد ست، فرضا ۷ ست مربوط به عضلات چهارسر، ۷ ست همسترینگ و ۶ ست هم برای ساق پا، حال شما این جلسه تمرینی را با خیر و خوشی پیش می برید، برایتان تمرین اجرا شده، لذت بخش هم بوده و عضلات سرشار از خون و دم عضلانی شده و پس از تمرین و فردای آن، یک شادابی و دم عضلانی انگیزه بخش را دارا بودند.
در جلسه بعدی برای همین گروه های عضلانی، ممکن است همین رویه ذکر شده، اصلا لذت بخش که نباشد، بلکه اگر به ندای بدن گوش ندهید و بخواهید همان کیفیت جلسه تمرینی پیشین را با همان کمیت از نظر تعداد ست، به اجرا بگذارید، خودتان را دچار تمرین زدگی کنید، چرا که در این حالت، بدن در ابتدای تمرین، با ایجاد بی حس و حالی (باید این وضعیت را نسبت به احساس تنبلی، متمایز در نظر گرفت) به شما گوشزد کند که نمی تواند همانند جلسه پیش شما را در تمرین یاری کند و نیازمند استراحت می باشد، البته برعکس آن نیز صادق است.
ادامه دارد…
پاینده باشید.
مهران موسوی پور
