درودها بر شما، در اینگونه حرکات نیز، همانند مورد شرح داده شده در انواع لت سیم کش و بارفیکس ها، حرکت اولیه، می بایستی با کشش و جمع شدن سرشانه ها به سمت عقب آغاز شود، سپس دست ها به سمت بدن کشیده شوند. این مورد در تمامی حرکات قایقی یا همان روئینگ، صدق می کند. در انتهای دامنه منفی نیز، کتف ها جهت اعمال کشش به عضلات زیربغل به سمت جلو جابجا می شوند.
اگر فرضا، بار مورد استفاده، می خواهد در حرکتی همچون همین بارفیکس استرالیایی، یعنی وزن بدنتان، جهت این حرکت فراتر از توان شما باشد، یا در نمونه انجام شده با استفاده هالتر که همان زیربغل هالتر خم خواهد بود، بیش از توان شما باشد، نخواهید توانست این مورد شرح داده شده را جهت موقعیت گرفتن کتف ها، ایجاد نمایید و در نتیجه، بیشتر دوسربازوان شما، در جابجا سازی وزنه مورد استفاده، درگیر خواهند شد.
در بارفیکس استرالیایی، با خم کردن زانوان خود و قرار دادن کف پاها بر سطح زمین، به نوعی که ساق پای شما بر زمین عمود باشد، می توانید از فشار اعمال شده و یا همان اضافه بار مورد استفاده، بکاهید، حال هرچه ران ها و ساق پا به صورت مستقیم تر قرار بگیرند و پاشنه پاها بر زمین باشند، بر اضافه بار مورد استفاده، افزوده می شود. حتی می توانید پاشنه ها را بر روی یک نیمکت قرار داده تا تقریبا بدن شما با سطح زمین موازی شود و یا صفحه هالتری را بر روی ران یا لگن خود مهار کنید و به عنوان ایجاد کننده اضافه بار، از آن بهره ببرید.
ادامه دارد…
پاینده باشید.
مهران موسوی پور
