درودها بر شما، به عنوان یک مبتدی در ورزش تناسب اندام یا پرورش اندام، در هر جلسه تمرینی، بایستی سعی نمایید که بر ارتباط ذهنی عضلانی خود، بی افزایید. در گذشته، تکنیک هایی را جهت این امر خدمتتان ارائه کرده ام، روش هایی مانند ایجاد انقباض و مکث در اوج دامنه مثبت حرکت، نگاه کردن به عضله مربوطه، البته در صورت امکان، فرضا در آینه، لمس کردن عضله ای خاص، مانند بخش میانی یا پشتی سرشانه، توسط حریف تمرینی، در حین اجرای حرکت و مواردی این چنینی.
رفته رفته که بر سابقه تمرینی شما، افزوده می شود، شما خواهید توانست، با تعداد ست کمتری، سیگنال های رشد را در عضله مربوطه، ایجاد نمایید. فرضا اگر در روزهای اولیه تمرین خود، برای عضلات سینه ای، اگر از روش فول بادی استفاده می نموده اید و سه ست تمرینی را برای هر عضله استفاده می کردید، باید تدریجا آن را، فرضا بعد از شش ماه تمرین مداوم، به دو ست کاهش دهید. این امر به خاطر این موضوع می باشد که با افزایش ارتباط ذهنی عضلانی، شما قادر خواهید بود که استرس بیشتری را بر عضلات درگیر و سیستم عصبی عضلانی وارد نمایید. همانطور که بارها عرض کرده ام، سرعت بازیابی سیستم عصبی، پس از یک جلسه تمرینی، کمتر از ریکاوری عضلانی می باشد، لذا بایستی فرصت لازم در اختیارش قرار داد تا بتوانیم برای جلسه بعدی نیز، به درستی عضلات را در حین تمرین، منقبض نموده و فشاری درخور ایجاد سیگنال رشد را بر عضلات درگیر، تحمیل نماییم.
ادامه دارد….
پاینده و برقرار باشید.
مهران موسوی پور.
