درود بر شما، برویم سراغ مواردی که می تواند به عنوان وسواس تمرینی شناخته شود. فرض کنید شما در روز گذشته تمرینات بدنی سنگینی را پشت سر گذاشته اید، پس از تمرین و شب گذشته نیز به درستی و به مقداری کافی استراحت نداشته و تا حدود زیادی بدنتان خسته است. اگر کمی به زبان بدنتان گوش فرا دهید، خواهید دید که امروز روز تمرین نیست و می بایستی به استراحت و تغذیه ای حساب شده، بپردازید، نه اینکه به سراغ تمرین رفته و مجددا بدن و سیستم عصبی عضلانی خود را تحت فشار بگذارید.
در اینجا اغلب عزیزان دچار وسواس ذهنی شده که مبادا من این جلسه تمرینی را از دست بدهم، بایستی به هر قیمتی شده به تمرین پرداخته و عضلاتم را پرورش دهم، غافل از این امر که با این رویه نه تنها خبری از پرورش نیست، بله می توان به راحتی بدن را وارد فاز کاتابولیسم شدید و تمرین زدگی نمود.
با این رویکرد، بدن به راحتی عضلاتی که به زحمت پرورش داده بودید را، از دست خواهد داد، در پی آن هم شما با عضلاتی پژمرده روبرو خواهید شد….
اینجا دیگر در عمق تله فرو خواهید رفت، یعنی تصور می کنید که بایستی بر شدت تمرینات خود بی افزایید، با این کار دیگر کلا تیشه به ریشه بدن خود می زنید و آنچنان بلایی بر سر این عضلات می آورید که تا عمر دارید فراموش نکنید، حتی ممکن است به کلی از ادامه تمرینات مایوس شوید.
در اینگونه موارد بایستی به دقت به زبان بدن گوش فرا دهید، یعنی وقتی می گوید: خسته هستم و نیاز به استراحت دارم، این را با تنبلی اشتباه نگیرید و بروید چندتا ویدئوی انگیزشی ببینید و در پی آن به جان بدن بی افتید، بلکه بایستی به درستی به استراحت و تغذیه صحیح پرداخته تا بدن روند ریکاوری را در پیش گیرد.
ادامه دارد…
موفق باشید.
سید مهران موسوی پور
